Βλεννόρροια

Κατά τη βλεννόρροια ή γονόρροια, χαρακτηριστική είναι η έκκριση ή ροή σπέρματος .  Είναι ένα σχεδόν αποκλειστικά σεξουαλικό µεταδιδόµενο νόσηµα και οφείλεται στο γονόκκοκο ή ναϊσσέρια της γονόρροιας.  Η γονοκοκκική ουρηθρίτιδα οφείλεται στο γονόκκοκο (Neisseria Gonorrhoeae), ο οποίος είναι ένας Gram αρνητικός διπλόκοκκος.  Οι γονόκκοκοι δεν επιβιώνουν για µεγάλο χρονικό διάστηµα έκτος του ξενιστή, διότι είναι ευαίσθητοι στις υψηλές θερµοκρασίες, στην ξηρασία καθώς και στις χαµηλές συγκεντρώσεις ανιόντων.  Η ανάπτυξή τους ευνοείται στους βλεννογόνους. Ο χρόνος επώασης του γονόκκοκου κυµαίνεται από 3-10 ηµέρες, υπήρξαν όµως και περιπτώσεις που χρειάστηκαν µόνο 2ώρες ή το αργότερο µέχρι και 3µήνες.   Η µόλυνση πραγµατοποιείται συνήθως µε τη σεξουαλική επαφή, µε επαφή µε το δακτύλιο ή από το στόµα, ενώ η µετάδοση από τους κοινόχρηστους χώρους, όπως για παράδειγµα οι τουαλέτες είναι σπάνιο φαινόµενο.  Στην περίπτωση που υπάρχει συνουσία µε άτοµα που νοσεί, η µετάδοση εξαρτάται από τη διάρκεια της συνουσίας, το µέγεθος της διέγερσης καθώς και την ποσότητα των παθολογικών εκκρίσεων. Στους άνδρες η πιο συνηθέστερη περιοχή επαφής µε το µικρόβιο είναι ο βλεννογόνος της ουρήθρας, ενώ στις γυναίκες είναι το εσωτερικό τµήµα του αυχένα της µήτρας καθώς και η ουρήθρα. Άλλα υποψήφια σηµεία που είναι ευαίσθητα από µόλυνση είναι το ορθό και ο φάρυγγας στις γυναίκες και τους οµοφυλόφιλους, σε κορίτσια της προεφηβικής ηλικίας το αιδοίο και ο κόλπος και τέλος περιστασιακά, στα νεογέννητα βρέφη και τους ενήλικες οι επιπεφυκότες. Σε σύγκριση µεταξύ των δυο φύλων πιο επιρρεπείς είναι οι γυναίκες και τα άτοµα που πάσχουν από διαβήτη.   Συμπτώματα Κατά την οξεία γονόρροια στον άνδρα, ένα 0,5 – 1,5% δεν παρουσιάζει συμπτώματα. Έπειτα από το χρόνο επώασης, που είναι 3-10 ηµέρες, κάνουν αισθητή την παρουσία τους τα πρώτα κλινικά συµπτώµατα κατά µήκος της ουρήθρα, τα οποία είναι κνησµός, καύσος και πόνος. Τα παραπάνω συµπτώµατα εµφανίζονται ιδιαίτερα έντονα κατά τη διάρκεια της ούρησης ή της στύσης. Μετά από λίγες ώρες δηµιουργείται φλεγµονή και οίδηµα στο στόµιο της ουρήθρας και η βάλανος γίνεται εξέρυθρη. Λόγω της παρουσίας της φλεγµονής, υπάρχει δυσουρία και οι ασθενείς εµφανίζουν επώδυνες νυχτερινές στύσεις. Τότε εµφανίζεται ένα έκκριµα δύσοσµο, βλεννοπυώδες, παχύρευστο, κιτρινοπράσινο να βγαίνει από την ουρήθρα. Το έκκριµα αυτό σε ποσότητα µπορεί να είναι λίγο ή άφθονο ή και να απουσιάζει τελείως. Πολλές είναι οι περιπτώσεις, όπου διογκώνονται οι βουβωνικοί αδένες. Στην περίπτωση που ο ασθενής δεν λάβει ιατρική περίθαλψη, τότε το µικρόβιο εισχωρεί στην οπίσθια ουρήθρα, µετά από 10-15 ηµέρες και υποχωρούν τα συµπτώµατα. Η έκκριση ελαχιστοποιείται, ενώ ο πόνος γίνεται ηπιότερος και εµφανίζεται στο τέλος της ούρησης, λόγω της προσβολής του αυχένα της ουροδόχου κύστης. Εάν και σε αυτή τη φάση δεν γίνει θεραπεία, τότε ο γόνοκοκκος εισχωρεί ακόµη πιο βαθιά προς το εσωτερικό του γεννητικού συστήµατος και η νόσος τοποθετείται πλέον στο χρόνιο στάδιο.  Στο χρόνιο στάδιο παρουσιάζεται υποχώρηση όλων των εξωτερικών συµπτωµάτων της γονόρροιας και το µοναδικό που παραµένει είναι µια πρωινή πυώδης σταγόνα, η οποία αποτελεί και το χαρακτηριστικό γνώρισµα του σταδίου αυτού. Κατά την πορεία του γονόκκοκου στο εσωτερικό του γεννητικού συστήµατος προσβάλλονται διαδοχικά διάφορα όργανα και έτσι δηµιουργούνται τα εξής προβλήµατα:

• Γονοκοκκική
• Γονοκοκκική επιδιδυµίτιδα
• Γονοκοκκική σπερµατοδοχοκυστίτιδα
• Λοιµώξεις των αδένων και των πόρων της περιοχής, όπως λοίµωξη των παραουρηθραίων πόρων, των πόρων και των αδένων του Cowper, της µέσης ραφής του πέους και των περιουρηθρικών ιστών

Κατά την οξεία γονόρροια στην γυναίκα,  ο χρόνος επώασης είναι µικρότερος από 10 ηµέρες.  Το µεγαλύτερο ποσοστό των γυναικών δεν παρουσιάζει συµπτώµατα από την αρχή ή αυτά δεν είναι ενοχλητικά, έτσι ώστε να απευθυνθούν σε γιατρό. ∆υστυχώς, η νόσος γίνεται αντιληπτή µόνο όταν µεταδοθεί στον ερωτικό σύντροφο. Με την πάροδο του χρόνου εκδηλώνονται τα πρώτα συµπτώµατα, όπως δύσοσµη και πυώδης κολπική έκκριση που συνοδεύεται από βάρος, πόνο και τσούξιµο στα τοιχώµατα του κόλπου και των έξω γεννητικών οργάνων. Επίσης µε την εξέταση θα παρατηρηθεί υπεραιµία και οίδηµα του στοµίου του τράχηλου της µήτρας. Στην περίπτωση που η νόσος δεν δεχθεί θεραπεία, τότε θα υπάρχουν οι εξής επιπλοκές:

• Γονοκοκκική ουρηθρίτιδα και κολπίτιδα
• Γονοκοκκική ουρηθρίτιδα
• Γονοκοκκική βαρθολινίτιδα
• Γονοκοκκική ενδοµητρίτιδα
• Γονοκοκκική σαλπιγγίτιδα και ωοθηκίτιδα
• Γονοκοκκική περιτονίτιδα

Εξωγεννητικές εντοπίσεις του γονόκοκκου Ανάλογα µε τον τρόπο της σεξουαλικής επαφής, ο γονόκοκκος µπορεί να εντοπιστεί και σε άλλες περιοχές του σώµατος εκτός της γεννητικής χώρας ή να προσβληθούν και άλλα όργανα κατά την εξέλιξη της νόσου. Έτσι µπορεί να παρουσιαστούν τα εξής:

• Γονοκοκκική λοίµωξη του ορθού, σε µεγάλο βαθµό παρουσιάζεται στους οµοφυλόφιλους άνδρες και στις γυναίκες, στις οποίες η µόλυνση µπορεί να γίνει λόγω της ροής των παθολογικών υγρών από τον κόλπο. Τα συµπτώµατα είναι υπεραιµία του ορθού και τεινεσµός µε έκκριση βλεννοπυώδους ή αιµατηρού υγρού. Αν δηµιουργηθεί πρωκτίτιδα τότε παρουσιάζεται και πόνος κατά την αφόδευση.

Βέβαια µπορεί να µην υπάρχουν συµπτώµατα.

• Γονοκοκκική φαρυγγίτιδα, η στοµατοφαρυγγική κοιλότητα µολύνεται µετά από στοµατογεννητική επαφή. Ο ασθενής δεν αισθάνεται ενοχλήσεις, γιατί συνήθως είναι ασυµπτωµατική, ενώ ο γονόκοκκος παραµένει στην περιοχή ως µόνιµη εστία µόλυνσης.

Μερικές φορές µπορεί να εµφανιστεί φλεγµονή του φάρυγγα ή των αµυγδαλών και των ούλων. Ο γονόκοκκος διασπείρεται ευκολότερα από το αίµα παρά από άλλες θέσεις.

• Οξεία αιδοιοκολπίτιδα των άνηβων κοριτσιών, τα οποία µολύνονται από τη στενή επαφή µε τους πάσχοντες γονείς.

  Δημήτριος Κρυπωτός Ιατρός Παθολόγος