Είναι πάθηση που χαρακτηρίζεται από διαταραχή του μεταβολισμού των υδατανθράκων και δευτερογενώς των λευκωμάτων και των λιπών και οφείλεται σε ανεπαρκή παραγωγή ινσουλίνης από την ενδοκρινή μοί-ρα του παγκρέατος.
Κύριο χαρακρτηριστικό είναι η αύξηση της γλυκόζης στο αίμα (υπερ-γλυκαιμία) γιατί δεν μπορεί “ελλείψει ινσουλίνης” να εισέλθει στα κύτ-ταρα και να μεταβολιστεί.
Ενοσοποιούνται διάφορες αιτίες για την δημιουργία του διαβήτη. Οι κυριότερες είναι:
- Βλάβες του παγκρέατος από τραυματισμούς, φλεγμονές κλπ.
- Ορμονικές διαταραχές όπως ο υποθυρεοειδισμός.
- Η κληρονομικότητα, η κακή διατροφή, η παχυσαρκία κλπ.
Παρουσιάζει:
- Υπεργλυκαιμία και σακχαρουρία (λόγω αύξησης της γλυκόζης στο αίμα).
- Πολυουρία (οφείλεται στην κατακράτηση Η2Ο που προκαλεί η γλυκόζη στα ούρα).
- Πολυδιψία, πολυφαγία, αίσθημα αδυναμίας και εύκολη κόπωση.
- Τελική κατάσταση είναι το διαβητικό κώμα που οφείλεται στην οξέωση. Επειδή δεν καίγεται γλυκόζη, καίγονται τα λίπη και πα-ράγονται τα μεταβολικά τους προϊόντα - τα οξονικά σώματα - που προακλούν την οξέωση.
Συνίσταται:
- Δίαιτα (120 g υδατανθράκων, 70 g λιπών και 90 - 100 g λευκω-μάτων).
- Χορήγηση αντιδιαβητικών φαρμάκων (ινσολίνη υποδορίως και αντιδιαβητικά που λαμβάνονται από το στόμα).
Δημήτριος Κρυπωτός
Ιατρός Παθολόγος
Εύη Ζάρπα
Αξιολογήστε το Άρθρο